Post by cjm on Aug 21, 2015 6:41:28 GMT
www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/4123544/2015/08/18/Begin-een-eigen-bedrijf-in-Zuid-Afrika-Wie-durft.dhtml
...
Zuid-Afrika telt zeer weinig ondernemers. Terwijl economen het er juist over eens zijn dat vooral nieuwe bedrijven de reusachtige (jeugd)werkloosheid in het land omlaag kunnen brengen.
...
Het aantal Zuid-Afrikanen dat een eigen bedrijf probeert te starten is laag voor een opkomende economie, stelde Global Entrepreneur Monitor (GEM) eerder dit jaar. Erg laag.
Roeping
De organisatie vergeleek het ondernemerslandschap in 73 landen. En wat bleek: slechts 7 procent van alle Zuid-Afrikanen was in 2014 bezig met het opzetten van een eigen bedrijf. Een kwart van het percentage in veel andere Afrikaanse landen. En ook opkomende economieën buiten het continent, zoals Brazilië (17 procent) en China (ruim 15 procent), doen het beduidend beter.
...
De faalkans is opvallend hoog. Mede daardoor ligt het percentage Zuid-Afrikanen dat daadwerkelijk een bedrijf bezit nog lager dan het percentage dat er één probeert te starten: slechts 2,7 procent van de totale bevolking. Wederom is het contrast met andere Afrikaanse landen en opkomende economieën groot: China (11,6 procent), Brazilië (17,5 procent), Ghana (25,9 procent), Oeganda (35,9 procent).
...
Dat zo weinig Zuid-Afrikanen een bedrijf proberen te starten heeft volgens GEM onder meer te maken met het matige onderwijs in het land, de rigide arbeidsmarktwetgeving en de weinige stimuleringsinitiatieven vanuit de overheid. Maar er valt ook iets anders op: blanke Zuid-Afrikanen starten relatief veel vaker een bedrijf dan donkere landgenoten. Deels komt dit doordat blanken vaker naar goede scholen gaan. Maar er zijn ook andere oorzaken, meent de zwarte Athule Mbena (28) van Startup Grind Johannesburg, een organisatie die zich richt op het stimuleren van ondernemerschap. "Je zou het de aanhoudende kater van de apartheid kunnen noemen."
...
Mbena bedoelt dat het tijdens de apartheid maar zeer weinig zwarte Zuid-Afrikanen was toegestaan een bedrijf te bezitten. De huidige generatie zwarten, de eerste die in Zuid-Afrika een goede opleiding heeft kunnen volgen, groeide daardoor op zonder aansprekende zwarte rolmodellen op ondernemersgebied. Tijdens de apartheid, die duurde tot begin jaren negentig, werden zwarten vooral als goedkope arbeidskrachten gezien voor de blanke bedrijven in het land.
Dit gebrek aan ervaring en voorbeelden maakt dat veel ouders binnen de zwarte gemeenschap nog altijd het liefst een vaste baan voor hun kinderen wensen. Wie een eigen bedrijf begint, hoeft niet op veel enthousiasme uit zijn omgeving te rekenen. "Zwarte Zuid-Afrikanen met een opleiding worden vooral gestimuleerd om te gaan werken als ingenieur, accountant of bij overheid", zegt Mbena. "Dat is de snelste weg uit de armoede."
Want een eigen bedrijf houdt financiële risico's in. En zwarte Zuid-Afrikanen hebben zelden een economisch vangnet. Het gemiddelde blanke huishoudinkomen in Zuid-Afrika is nog altijd zes keer hoger dan dat van een gemiddeld zwart gezin. "Veel blanken hebben een oom of tante die in geval van nood kan bijspringen", zegt Mbena. "Of zij kunnen op zijn minst de auto van hun ouders lenen, de internetverbinding in het ouderlijk huis gebruiken of een kantoor inrichten op zolder."
Binnen de zwarte gemeenschap geldt vaak het omgekeerde. Zwarte jongeren die een opleiding hebben genoten, worden geacht na hun studie juist een financieel vangnet te vormen voor de rest van hun familie. "Vaak is er slechts één kind dat de mogelijkheid krijgt om te studeren", zegt Mbena. "De rest van de familie blijft arm en vertrouwt op een regelmatige financiële bijdrage van die ene broer of zus met een goede baan. Door die voortdurende druk is het aanlokkelijker werk te zoeken met een veilig vast salaris, ongeacht of het de baan van je dromen is."
...
"Alles in Zuid-Afrika is erop gericht een vaste baan te vinden", zegt hij. "Toen het ANC in 1994 aan de macht kwam, voerde het maatregelen in voor positieve discriminatie op de werkvloer en creëerde het nieuwe banen binnen de overheid. Op die manier drukte het ANC zwarte jongeren nadrukkelijk in de richting van een baan binnen het al bestaande bedrijfsleven en de overheid."
Dat is volgens hem overigens niet onlogisch. De apartheidsregering van weleer deed halverwege de vorige eeuw hetzelfde. Het bedrijfsleven was toentertijd vooral in handen van Engelstalige blanken. De Afrikaners (de van de Nederlanders afstammende blanke Zuid-Afrikanen) kregen van hun apartheidsleiders even-eens bij uitstek overheidsbanen toegezegd.
Na de val van de apartheid werden zij echter in het kader van de transformatie veelal uit die overheidsinstanties gedrukt. Ze kwamen op straat te staan. Er zat voor velen niets anders op dan voor zichzelf te beginnen. "Zo ontstond bij hen noodgedwongen een sterke ondernemingszin", zegt Mahhumane. "Zwarte Zuid-Afrikanen zullen eenzelfde ontwikkeling doormaken, maar dat is een langdurig proces."
Sayster gaat dat proces niet snel genoeg. "Binnen de kleurlingengemeenschap (mensen met zowel blanke en zwarte voorouders, NP) waartoe ik behoor, bestaat te weinig ambitie", moppert ze. "Gewoon zijn is genoeg, een vaste baan een zegen. Want dan ben je verzekerd van geld. Maar het gaat mij niet om geld. Ik wil iets nieuws creëren."
...
Mahhumane werkt het liefst met tijdelijke contracten en freelancers, vertelt hij. Op die manier valt beter in te spelen op fluctuaties binnen de economie. Maar dat niet alleen. Het is ook onderdeel van zijn filosofie. "De beste manier om ondernemerschap te stimuleren, is om binnen bestaande bedrijven met freelancers en startups te werken", zegt hij. "De overheid zou dat moeten stimuleren. Schrap de positieve discriminatie waarbij bedrijven voordelen ontvangen als zij zwarte werknemers aannemen en vervang dat door een systeem waarbij bedrijven een beloning krijgen als zij samenwerken met nieuwe ondernemers die weer voor extra werkgelegenheid zorgen."
...
...
Zuid-Afrika telt zeer weinig ondernemers. Terwijl economen het er juist over eens zijn dat vooral nieuwe bedrijven de reusachtige (jeugd)werkloosheid in het land omlaag kunnen brengen.
...
Het aantal Zuid-Afrikanen dat een eigen bedrijf probeert te starten is laag voor een opkomende economie, stelde Global Entrepreneur Monitor (GEM) eerder dit jaar. Erg laag.
Roeping
De organisatie vergeleek het ondernemerslandschap in 73 landen. En wat bleek: slechts 7 procent van alle Zuid-Afrikanen was in 2014 bezig met het opzetten van een eigen bedrijf. Een kwart van het percentage in veel andere Afrikaanse landen. En ook opkomende economieën buiten het continent, zoals Brazilië (17 procent) en China (ruim 15 procent), doen het beduidend beter.
...
De faalkans is opvallend hoog. Mede daardoor ligt het percentage Zuid-Afrikanen dat daadwerkelijk een bedrijf bezit nog lager dan het percentage dat er één probeert te starten: slechts 2,7 procent van de totale bevolking. Wederom is het contrast met andere Afrikaanse landen en opkomende economieën groot: China (11,6 procent), Brazilië (17,5 procent), Ghana (25,9 procent), Oeganda (35,9 procent).
...
Dat zo weinig Zuid-Afrikanen een bedrijf proberen te starten heeft volgens GEM onder meer te maken met het matige onderwijs in het land, de rigide arbeidsmarktwetgeving en de weinige stimuleringsinitiatieven vanuit de overheid. Maar er valt ook iets anders op: blanke Zuid-Afrikanen starten relatief veel vaker een bedrijf dan donkere landgenoten. Deels komt dit doordat blanken vaker naar goede scholen gaan. Maar er zijn ook andere oorzaken, meent de zwarte Athule Mbena (28) van Startup Grind Johannesburg, een organisatie die zich richt op het stimuleren van ondernemerschap. "Je zou het de aanhoudende kater van de apartheid kunnen noemen."
...
Mbena bedoelt dat het tijdens de apartheid maar zeer weinig zwarte Zuid-Afrikanen was toegestaan een bedrijf te bezitten. De huidige generatie zwarten, de eerste die in Zuid-Afrika een goede opleiding heeft kunnen volgen, groeide daardoor op zonder aansprekende zwarte rolmodellen op ondernemersgebied. Tijdens de apartheid, die duurde tot begin jaren negentig, werden zwarten vooral als goedkope arbeidskrachten gezien voor de blanke bedrijven in het land.
Dit gebrek aan ervaring en voorbeelden maakt dat veel ouders binnen de zwarte gemeenschap nog altijd het liefst een vaste baan voor hun kinderen wensen. Wie een eigen bedrijf begint, hoeft niet op veel enthousiasme uit zijn omgeving te rekenen. "Zwarte Zuid-Afrikanen met een opleiding worden vooral gestimuleerd om te gaan werken als ingenieur, accountant of bij overheid", zegt Mbena. "Dat is de snelste weg uit de armoede."
Want een eigen bedrijf houdt financiële risico's in. En zwarte Zuid-Afrikanen hebben zelden een economisch vangnet. Het gemiddelde blanke huishoudinkomen in Zuid-Afrika is nog altijd zes keer hoger dan dat van een gemiddeld zwart gezin. "Veel blanken hebben een oom of tante die in geval van nood kan bijspringen", zegt Mbena. "Of zij kunnen op zijn minst de auto van hun ouders lenen, de internetverbinding in het ouderlijk huis gebruiken of een kantoor inrichten op zolder."
Binnen de zwarte gemeenschap geldt vaak het omgekeerde. Zwarte jongeren die een opleiding hebben genoten, worden geacht na hun studie juist een financieel vangnet te vormen voor de rest van hun familie. "Vaak is er slechts één kind dat de mogelijkheid krijgt om te studeren", zegt Mbena. "De rest van de familie blijft arm en vertrouwt op een regelmatige financiële bijdrage van die ene broer of zus met een goede baan. Door die voortdurende druk is het aanlokkelijker werk te zoeken met een veilig vast salaris, ongeacht of het de baan van je dromen is."
...
"Alles in Zuid-Afrika is erop gericht een vaste baan te vinden", zegt hij. "Toen het ANC in 1994 aan de macht kwam, voerde het maatregelen in voor positieve discriminatie op de werkvloer en creëerde het nieuwe banen binnen de overheid. Op die manier drukte het ANC zwarte jongeren nadrukkelijk in de richting van een baan binnen het al bestaande bedrijfsleven en de overheid."
Dat is volgens hem overigens niet onlogisch. De apartheidsregering van weleer deed halverwege de vorige eeuw hetzelfde. Het bedrijfsleven was toentertijd vooral in handen van Engelstalige blanken. De Afrikaners (de van de Nederlanders afstammende blanke Zuid-Afrikanen) kregen van hun apartheidsleiders even-eens bij uitstek overheidsbanen toegezegd.
Na de val van de apartheid werden zij echter in het kader van de transformatie veelal uit die overheidsinstanties gedrukt. Ze kwamen op straat te staan. Er zat voor velen niets anders op dan voor zichzelf te beginnen. "Zo ontstond bij hen noodgedwongen een sterke ondernemingszin", zegt Mahhumane. "Zwarte Zuid-Afrikanen zullen eenzelfde ontwikkeling doormaken, maar dat is een langdurig proces."
Sayster gaat dat proces niet snel genoeg. "Binnen de kleurlingengemeenschap (mensen met zowel blanke en zwarte voorouders, NP) waartoe ik behoor, bestaat te weinig ambitie", moppert ze. "Gewoon zijn is genoeg, een vaste baan een zegen. Want dan ben je verzekerd van geld. Maar het gaat mij niet om geld. Ik wil iets nieuws creëren."
...
Mahhumane werkt het liefst met tijdelijke contracten en freelancers, vertelt hij. Op die manier valt beter in te spelen op fluctuaties binnen de economie. Maar dat niet alleen. Het is ook onderdeel van zijn filosofie. "De beste manier om ondernemerschap te stimuleren, is om binnen bestaande bedrijven met freelancers en startups te werken", zegt hij. "De overheid zou dat moeten stimuleren. Schrap de positieve discriminatie waarbij bedrijven voordelen ontvangen als zij zwarte werknemers aannemen en vervang dat door een systeem waarbij bedrijven een beloning krijgen als zij samenwerken met nieuwe ondernemers die weer voor extra werkgelegenheid zorgen."
...
Heel veel werklozen, weinig ondernemers
Zuid-Afrika worstelt al sinds jaar en dag met een extreem hoge werkloosheid. Het officiële, zeer eng gedefinieerde cijfer bedraagt zo'n 25 procent van de beroepsbevolking, maar experts schatten het werkelijke werkloosheidspercentage op zo'n 35 procent. Meer dan de helft van de jongeren zit zonder baan.
Volgens Global Entrepreneur Monitor (GEM) zou die hoge werkloosheid een stimulans moeten zijn om een eigen bedrijf te beginnen, maar niets blijkt minder waar. Slechts 2,7 procent van alle Zuid-Afrikanen bezit een eigen bedrijf, tegen 9,6 procent van de Nederlanders. Wie in Zuid-Afrika een eigen bedrijfje bezit, is opvallend vaak blank: in 21 procent van de gevallen volgens het Institute of Race Relations. Terwijl blanken goed zijn voor slechts 8,5 procent van de bevolking.
Zuid-Afrika worstelt al sinds jaar en dag met een extreem hoge werkloosheid. Het officiële, zeer eng gedefinieerde cijfer bedraagt zo'n 25 procent van de beroepsbevolking, maar experts schatten het werkelijke werkloosheidspercentage op zo'n 35 procent. Meer dan de helft van de jongeren zit zonder baan.
Volgens Global Entrepreneur Monitor (GEM) zou die hoge werkloosheid een stimulans moeten zijn om een eigen bedrijf te beginnen, maar niets blijkt minder waar. Slechts 2,7 procent van alle Zuid-Afrikanen bezit een eigen bedrijf, tegen 9,6 procent van de Nederlanders. Wie in Zuid-Afrika een eigen bedrijfje bezit, is opvallend vaak blank: in 21 procent van de gevallen volgens het Institute of Race Relations. Terwijl blanken goed zijn voor slechts 8,5 procent van de bevolking.