Front National lodges largest land claim

A while back I decided to ignore M&G. But I couldn’t resist taking a peek at what the ThoughtLeaders have to say about this.

And so far, nothing, strangely. Maybe it didn’t register on their awareness yet.

Argued like a true lawyer!!

Quite a few of these transactions took place, however. Remember that Piet Retief acquired land from Dingaan in exchange for the return of  cattle stolen by another tribe.

I think that the description of the land subject to the FN claim and the 1846 core of the map below (see the legend on top right of the map) basically coincide. It is strange though that the source of the FN claim is neither discussed nor mentioned at all in map and supporting literature. The FN claim follows from an agreement with the Zulu's who do not appear to have lived in the area concerned at all. According to the discussion accompanying the map, the initial area of the Lydenburg Republic (which overlaps with the claim, as mentioned) was acquired as a result of agreements with the Portuguese, the Swazi's and the Pedi's - the Zulu's are not mentioned at all.

Changuion & Steenkamp: Omstrede Land, Protea, 2011, pp36-37

...

Intussen is daar ook in 1845 in die gebied wat weldra as Oos-Transvaal be-
kend sou staan die eerste blanke plase uitgemeet. Die Voortrekkers in hierdie
gebied het hulle in 1844 hier kom vestig, ook onder Potgieter.'n Kommis-
sie onder leiding van Potgieter het dieselfde jaar in Mosambiek 'n ooreen-
koms met die Portugese onderteken wat bepaal het dat die gebied oos van
die Lebomboberge aan die Portugese behoort en dat die Voortrekkers in die
gebied wat begrens word deur 10 en 26 suiderbreedte, vier dagreisevanaf die
ooskus, kon vestig. ln Julie 1845 het die Voortrekkers ook 'n ooreenkoms met
die Bapedi-opperhoof, Sekwati, onderteken wat bevestig het dat hulle in hier-
die gebied kon woon. Die ooreenkoms met Sekwati het egter nie die gebied
behoorlik omskryf nie en later jare het die Pedi's gesê dat die ooreenkoms nie
eienaarskap geïmpliseer het nie, maar slegs gebruiksreg.

Kort hierna, op 25 Julie 1846, het die Voortrekkers ook 'n ooreenkoms met
die Swazi's aangegaan. Hiervolgens is die gebied tussen die Olifantsrivier in
die noorde, die Krokodil- en Elandsrivier en 26 suiderbreedte in die suide,
en die Portugese gebied in die ooste van die Swazi's gekoop vir 100 beeste.
Intussen is begin om hierdie gebied in plase op te meet wat aan blanke boere
beskikbaar gestel is. Dorpe is aangelê: eers Andries-Ohrigstad (1846), daar-
na Krugerspost (1849) en Lydenburg (1850). In 1854 het die Trekkers ook 'n
gebied aan hulle suidgrens van Mpanda aangekoop.

In 1855 is nog 'n ooreenkoms met die Swazi's aangegaan. Hierdie keer is
'n groter gebied gekoop, en ditvir slegs 70 beeste. In Desember 1856 het die
blanke inwoners van die gebied besluit om hulle eie republiek te stig wat hulle
die Republiek van Lydenburg gedoop het. (Kyk Kaart 10.)

Aanvanklik het dit gelyk of die blanke intrekkers goed met die Pedi's klaar-
kom. Hulle het selfs in 1846 saam teen die Moletse-Kwenas oorlog gemaak.
Hierdie verhouding het egter spoedig versleg. Soos wat die aantal blanke
boere toegeneem het, het hulle weldra op grond geboer wat die Ped's steeds as
hulle eiendom beskou het.



Kaart 10: Die gebied wat die Voortrekkers deur onderhandelinge met
die Pedi's en Swazi's verkry het en die stigting van die Republiek van
Lydenburg.

What appears from the following extract and maps is that the Zulus moved through the FN claim area at relevant times and, of course, also constituted a major presence in the South.

What also appears, is that in many instances the Trekkers obtained land by negotiation and conquest.

Tribes were often granted rights within these areas obtained by the Trekkers. This confirms the argument (advanced by Trog) that we are really dealing with the acquisition by treaty of political control over the areas concerned.



Changuion & Steenkamp: Omstrede Land, Protea, 2011

pp 27-32

Die periode van blanke vestiging in die binneland
(1820 -1856)

Die invloed van die Difaqane

In die tydperk net voor die blanke trekkers in die binneland van suidelike
Afrika aangekom het, het hier ’n grootskaalse verskuiwing van etniese groepe
plaasgevind. Dit was die periode van die Difaqane (ook Mfeqane of Mfecane
genoem) - uitdelgingsoorloë tussen van die swart stamme wat groot dele van
die binneland feitlik onbewoond gelaat het. Hierdie reeks oorloë het in die
vroeë 1820’s begin onder bewind van die Zoeloekoning Shaka.

Drie noord-Nguni-gemeenskappe het weswaarts oor die Drakensberge die
binneland ingeval en groot verwoesting onder die Suid-Sotho-gemeenskappe
gesaai. Dit het 'n kettingreaksie ontlok toe stamme soos die Tlokwas wat
deur die Ngunis aangeval is, op hulle beurt ander stamme aangeval het. Die
mees gewelddadige aanvalle is uitgevoer deur die Khumalo-Ndebeles (by die
blankes bekend as die Matabeles) onder hulle leier Mzilikazi (by die blankes
bekend as Silkaats) wat van Shaka weggebreek het. Hulle het hoofsaaklik die
Tswanagemeenskappe aangeval. Ook hierdie aanvalle het 'n kettingreaksie
ontlok toe van hierdie stamme hulle bure aangeval het. 'n Reeks oorloë tussen
verskillende stamme was die gevolg. Mzilikazi en sy gevolg het ook stamme,
onder andere die Nzundza-Ndebeles, aangeval en verdryf in die gebied wat
later as die sentrale Transvaal bekend sou staan. Ook die Kaapse oosgrens is
deur die Difaqane geraak deurdat die Fingo's van Shaka af weggevlug het en
hulle onder die Xhosas gevestig het. Dit was egter nie 'n vreedsame hervesti-
ging nie, maar het gepaardgegaan met groot konflik. (Kyk Kaart 6.)





Hierdie staat van oorlog in die binneland het vir meer as 'n dekade voort-
geduur. In die vroeë 1830's het die Zoeloes onder Dingane ook die binneland
ingeval en onder andere teen Mzilikazi se Khumalo-Ndebeles, wat nou opper-
heerskappy in die binneland gevoer het, oorlog gemaak. Nadat die Zoeloes
teruggetrek het Natal toe, het die Khumalo-Ndebeles weswaarts verskuif en
ook daar (in die omgewing waar die dorp Zeerust later sou ontstaan) verwoes-
ting onder die Tswanagemeenskappe gesaai. Die koms van die Voortrekker-
geselskappe in 1836-1837 en gevolglike oorloë tussen hulle en die Ndebeles
het 'n einde gebring aan Mzilikazi se oorheersing in hierdie geweste en hulle
het padgegee na die gebied noord van die Limpoporivier. Dit het 'n einde ge-
bring aan die Difaqane.

Die enigste etniese groep wat baie min deur die Difaqane geraak is, is die
Vendas in die noorde. Die ander stamme is almal in 'n meerdere of mindere
mate ontwrig. Baie van hulle het uit hulle aanvanklike vestingsgebiede gevlug
en hulle elders gaan vestig. So het die Rolong van die Tswanastam suid gevlug
en hulle in die omgewing van Thaba Nchu gevestig. Dit was veral in die streke
wat vandag bekend is as Gauteng- en Noordwesprovinsie waar groot dele feit-
lik ontvolk is. Party van hierdie vlugtelinge het na hulle ou tuistes terugge-
keer nadat Mizilikazi padgegee het. Dit het saamgeval met die koms van die
blankes vanaf die Kaap. Hierdie nuwe intrekkers het hulle weldra gevestig in
hierdie dele waar hulle grond kon bekom, op welke wyse ook al. (Kyk Bylaag
C: Die Voortrekkers se siening van die Difaqane, p. 315.)

...

p30

...

Omdat hierdie Trekkers se konsep van grondeienaarskap reëlreg met
dié van die swart volke verskil het,was botsing van die begin af
onafwendbaar. Hierdie gebeurtenis het die geskiedenis van die land in
'n rigting gestuur waarvan die gevolge ingrypend was. As dit nie
plaasgevind het nie, sou vandag se probleme rondom grondbe-
sit waarskynlik nooit ontstaan het nie.

Die eerste Voortrekkergeselskappe, dié van Louis Tregardt (oorspronklike
spelling) en Hans van Rensburg, het nie permanent in die dele wat weldra as
die Vrystaat en Transvaal bekend sou word gevestig nie, maar het vanaf 1836
tot 1838 slegs daardeur getrek Mosambiek toe. Die Tregardt-trek het wel vir
meer as 'n jaar in die Soutpansberg-omgewing vertoef voordat hulle besluit
het om verder te trek. Die leier van die volgende trek, Andries Hendrik Pot-
gieter, het Tregardt in 1836 by die Soutpansberg besoek en saam het hulle
toestemming van die Vendakoning, Ramabulana, gekry om op grond daar te
vestig, maar Tregardt het verkies om kus toe te trek.

In 'n opvolgingstryd kort voor die koms van die blankes, het die Venda-
nasie in drie verdeel: die Westelike Vendas onder Mpofu; die Suidelike Ven-
das onder Rhavura en die Oostelike Vendas onder Tshivhase. Wat oorgebly
het van die oorspronklike Vendas, was nou die Westelike Vendas en is steeds
beskou as die oppergesag van die Vendanasie. Dit was in Mpofu se tyd wat
die Buys-mense daar aangekom het en hy vir hulle grond gegee het om op
te bly. Ná Mpofu se dood in 1829 het daar ook tussen sy seuns, Ramabulana,
Ramavhoya en Madzhie, 'n troonopvolgingstryd ontstaan. Dit word beweer
dat Tregardt vir Ramabulana gehelp het om sy broers te verslaan en sodoende
die troon te bestyg en dat dit die rede is waarom hy aan hulle toestemming
sou verleen het om daar te vestig. Potgieter het na sy mense in die Vrystaat
teruggekeer om met hulle die moontlikheid van vestiging in die Soutpansberg
te bespreek. Dit was waarskynlik die eerste keer dat blankes betrokke geraak
het by 'n troonopvolgingsgeskil in 'n swart stam. Dit sou vorentoe weer gebeur
en gewoonlik het dit negatiewe gevolge gehad, veral as die witman die
“verkeerde” kandidaat ondersteun het.

Daar het baie grond in blanke besit gekom deur middel van onderhande-
ling met van die inheemse volke. Daar is talle voorbeelde waar grond deur
die Voortrekkers verkry is deur ruiltransaksies en vir dienslewering. Verskeie
verdrae, traktate en ooreenkomste is met opperhoofde van die swart stam-
me gesluit oor hierdie verkryging van grond. (van hierdie dokumente word
vandag nog in die staatsargiewe bewaar.)

Die swart volke het egter spoedig gekla dat hulle deur die blankes van hulle
stamgrond af verdryf word. In talle gevalle het dit tot geweld gelei waarna die
oorwinnaar, op grond van die beginsel van 'oorlogsinbesitnamei soos dit nog
altyd in die res van die wêreld erken is, die grond verower het. Trouens, dié

p 31

beginsel is ook in Afrika erken en toegepas waar inheemse swart volke teen
mekaar geveg het.

Die eerste oorlog in die binneland waarna aanspraak gemaak is op ver-
owerde grond het in November 1837 plaasgevind toe die Voortrekkers onder
leiding van Andries Hendrik Potgieter en Piet Uys Mzilikazi se Khumalo-Nde-
beles verslaan het. Die Voortrekkers het daarna, op grond van die reg van ver-
owering, aanspraak gemaak op die gebied wat onder Mizilikazi se beheer was.
Dit is 'n groot area wat die grootste gedeelte van die teenswoordige Noord-
wesprovinsie en Gauteng ingesluit het, asook 'n klein gedeelte van vandag se
Limpopoprovinsie en 'n klein deel van vandag se Botswana. (Kyk Kaart 8.)



Die eerste geval van erkenning van die inheemse mense se grondbesitreg
deur die nuwe “heersers” het reeds voorgekom kort nadat die Voortrekkers
Mzilikazi in 1837 verslaan het. Hierdie eerste geval was toe Moilwa van die
Hurutshes Potgieter by die Mooirivier besoek het en aan hom die versoek ge-
rig het om sy mense, wat deur Mzilikazi verdryf is, toe te laat om na hulle ge-
bied terug te keer. Potgieter het aan hierdie versoek voldoen en het ook gehelp
om die grense van die Hurutshe-gebied, naby vandag se Zeerust, te bepaal
en ’n ooreenkoms in dié verband is voltrek. Jare later, in 1871, het Moilwa dit
voor die Bloemhofkommissie beaam. Kort ná die Hurutshe-ooreenkoms is 'n
soortgelyke skikking ook met Matlaba van die Rolong bereik vir gebied tussen
vandag se Mafeking en Taung en met ander kleiner groepe wat die Voortrek-
kers ondersteun het teen Mzilikazif Ook die Kwenas se gebied is erken en die
Kgatla het grond naby Derdepoort gekry.

Intussen het van die Voortrekkers onder leiding van Potgieter, Piet Retief,
Gert Maritz en Piet Uys getrek na die gebied onder die Drakensberg, wat later
as Natal bekend sou word. Dit word beweer dat Retief, voordat hy Natal toe
getrek het, met verskillende swart kapteins aan die Caledon traktate gesluit
het. Daar het egter geen bewyse oorgebly om hierdie beweringe te staaf nie.
Potgieter en sy geselskap wou egter nie in Natal bly nie, maar het verkies om
terug te trek oor die Drakensberg om hulle in die binneland te gaan vestig.

Potgieter en sy gevolg het vir 'n tyd langs die Sandrivier gestaan en in Junie
1838 het hy die grond tussen die Vet- en Vaalrivier van die Taung (BaTaung)-
leier Makwana geruil vir 49 beeste. (Kyk A.H. Potgieter se brief aan sir George
Napier in Bylaag C, p. 315-317.) Die ooreenkoms met Makwana is bereik om-
dat Potgieter belowe het om die Taung te help indien Mzilikazi hulle dalk weer
sou bedreig. Weereens was dit grond wat deur blankes bekom is deur onder-
handeling. (Kyk Kaart 8.)

In Desember 1838 het Potgieter in 'n proklamasie aan die Kaapse goewer-
neur verklaar dat die landstreek noord van die Vetrivier nou 'n onafhanklike
Voortrekkergebied sou wees. In 1842 is die eerste dorp, Winburg, in hierdie
gebied gestig.

p32

Vanaf 1839 het die Voortrekkers grond noord van die Vaalrivier, aan die
Mooirivier en die Schoonspruit, beset in die gebied wat hulle in 1837 van
Mzilikazi verower het, en 'n dorp gestig, wat hulle Potchefstroom genoem het.
'n Groot gebied is as staatsgrond verklaar en in trust gehou vir die blanke be-
volking. Onder leiding van Potgieter is begin om plase aan blanke boere in dié
gebied toe te ken. In 1839 en 1840 is 'n groot aantal plase toegeken. Hierdie
plase was geleë tot noord van die Magaliesberge, in 'n noordwestelike rigting
tot by die bolope van die Molopo- en Maricorivier, weswaarts tot aan die Ma-
kwassiespruit en ooswaarts tot aan die Suikerbosrand. Vanaf 1841 tot 1850
is daar, benewens meer plase in bogenoemde gebiede, ook plase verder noord
en noorxxxxwaarts toegeken, tot so ver noorxxxx as die Strydpoortberge en
noordwaarts tot by Silkaatskop in die Dwarsberg. (Kyk Kaart 8.)

Intussen het die ander Trekkers, hoofsaaklik onder leiding van Retief en
Maritz, grond in Natal verkry deur onderhandeling. Dingane was bereid om
grond aan die Trekkers te gee indien hulle sy beeste wat deur 'n ander swart
leier, Sikonyela, geroof is, aan hom sou terugbesorg. Retief het dit gedoen en
gevolglik is 'n ooreenkoms ('n traktaat) met die Zoeloekoning Dingane aange-
gaan. (Kyk Bylaag D: Onderhandelinge met Dingane oor grond, p. 318.)

Grond wat strek vanaf die Umzimkulurivier in die suide tot by die Umfo-
lozi in die noorde is volgens hierdie traktaat aan die Trekkers afgestaan. Die
Zoeloes was bereid om noord van die Umfolozi te bly. Blykbaar was daar 'n
misverstand oor hierdie grens tussen die Trekkers en die Zoeloes, want groot
getalle Zoeloes het tussen die Umfolozi- en die Tugelarivier bly woon. Hierdie
ooreenkoms was van korte duur. Retief is vermoor. Die Zoeloes het nie die
ooreenkoms gestand gedoen nie en gevolglik het dit op botsings uitgeloop.

Ná die Slag van Bloedrivier op 16 Desember 1838 onder leiding van 'n
nuwe leier, Andries Pretorius, het die Voortrekkers in Natal in die verowerde
gebied begin om plase aan te lê. Met die beslissende Slag van Bloedrivier het
die Voortrekkers hul gesag in Natal gevestig. In Mei 1839 het Dingane die
voorwaardes vir blanke vestiging aanvaar en daarmee het 'n paar duisend
blankes beheer geneem van 'n gebied met ongeveer 25 000 swart inwoners.
Dingane het egter nie by die voorwaardes gehou nie en die Trekkers het hom
ñnaal verslaan met behulp van sy halfbroer, Mpande. Die probleem het egter
vergroot deurdat talle swartes die gematigde beleid van die blankes bo die be-
leid van die nuwe opperhoof, Mpande, verkies het. Op 14 Februarie 1840 is
Natal tot 'n Boererepubliek verklaar. Elke Trekker wat voor 1839 aangekom
het, was geregtig op twee plase. Die hoofstad het hulle Pietermaritzburg (na
Piet Retief en Gert Maritz) gedoop.

Die Volksraad het sedert 1840 die rasse- en gebiedskeiding jaarliks as deel
van die sogenaamde Naturellevraagstuk bespreek en die beleid wat ontstaan
het, was in breë trekke om:
’n gebied vir blanke besetting te identifiseer;

...

Land rights in the Transvaal prior to 1913, possibly affecting the FN claim

The importance of the 1913 date has been mentioned before as one has to determine what the rights were on that date. Any change or abandonment of rights before that date, for the purposes of the claim, destroys the claim.

If one looks at the area FN claims, there is the possibility that it extends partially into the Free State as well. I will assume for the purposes of this little note that it is restricted to the Transvaal.

What is considered here is the position regarding land rights and participation in government. Land rights are really a subsidiary consideration as one is actually dealing with the acquisition of political power by a white group. The acquisition of land rarely in practice applied exclusively to whites as in many instances blacks were allowed to remain on land within the newly acquired white areas and to rule themselves. The so-called land purchases were an attempt to establish independent entities to be ruled by whites. This is the thrust of Trog´s earlier post.

A number of potentially major events affecting the situation occurred up to 1913. It involved annexation and conquest by Britain, not to mention that the land involved was incorporated into the Transvaal by the Burghers themselves. In these instances the legislative powers unleashed were potentially powerful enough to change the original nature of the conditions governing the land acquired. For example, when Britain conquered the Transvaal, in terms of International Law she was free to introduce voting rights for blacks and to allocate land as she pleased.

It should perhaps be mentioned that in terms of English law the law of a conquered country continued unaltered until expressly changed. This is often expressly mentioned in the various legislative instruments.

To start with, the initial incorporation of the land into the Transvaal: This occurred over time since 1846 when the land was acquired. The area north of the Vaal was recognized by England at the Sandrivier convention of 1852. The area was allowed to rule itself and make its own laws. At that stage the area was really consisting of three separate units but eventually by 1860 they had made common cause and even recalcitrant Lydenburg (which in essence is the area of the FN claim) joined after negotiations. There is a record of what was agreed on, which I have not seen. In any event, for the purposes of this note, it is assumed that the conditions relating to rights of the Dutch nation was preserved either explicitly or implicitly. It also is most unlikely that it was ever contemplated by all concerned, at this stage, that voting rights might be given to blacks.

This takes us to the annexation of the area by Shepstone in 1877 - which sparked the Boer war of 1879.



Shepstone Annexation 1877

...

And I further proclaim and make known that the
Transvaal will remain a separate Government,
with its own laws and legislature, and that it is the wish of
Her Most Gracious Majesty that it shall enjoy the fullest
legislative privileges compatible with the circumstances of the
country and the intelligence of its people. That arrangements
will be made by which the Dutch language will practically be
as much the official language as the English; all laws,
proclamations, and Government notices will be published in the
Dutch language; in the Legislative Assembly members may, as they
do now, use either language; and in the courts of law the same
may be done at the option of suitors to a cause. The laws now in
force in the state will be retained until altered by competent
legislative authority.

Equal justice is guaranteed to the persons and property of
both white and coloured; but the adoption of this principle
does not and should not involve the granting of equal civil
rights, such as the exercise of the right of voting
by savages,or their becoming members of a Legislative Body, or
their being entitled to other civil privileges which are
incompatible with their uncivilised condition.
...

The somewhat crude reference (to a modern ear) to ‘savages’
confirms that even the English did not in their wildest dreams
contemplate voting rights for blacks.There is nothing here
which undermines a national state for Dutch people.This war
was concluded by the Pretoria convention and again I cannot
find anyundermining of the conditions the FN agitates for.

Pretoria Convention 1881
...

III. Until altered by the Volksraad or other competent
authority, all laws, whether passed before or after the
annexation of the Transvaal territory to Her Majesty’s dominions,
shall, except in so far as they are inconsistent with, or
repugnant to,the provisions of this Convention, be and remain in
force in the said State, in sofar as they shall be applicable
thereto: Provided that no future enactment specially affecting
the interests of natives shall have any force or effect in the
said State with-out the consent of Her Majesty, her heirs and
successors, first had and obtained and signified to the Government
of the said State through the British Resident:Provided further,
that in no case will the repeal or amendment of any laws
which have been enacted since the annexation have a retrospective
effect so as to invalidate any acts done or liabilities
incurred by Virtue of such laws.

This convention was followed by the London convention
and again the original position seems unchanged.

London Convention 1884
...

7. All persons who held property in the Transvaal on
the 8th day of August 1881,and still hold the same, will
continue to enjoy the rights of property which they have
enjoyed since the 12th April 1877. No person who has
remained loyal to Her Majesty during the late
hostilities shall suffer any molestation by reason of
his loyalty; or be liable to any criminal prosecution or civil
action for any part taken in connection with such hostilities;
and all such persons will have full liberty to reside in the
country, with enjoyment of all civil rights and protection for
their persons and property

....

14 All persons, other than natives, conforming themselves
to the laws of the South African Republic (a) will
have full liberty, with their families, to enter,
travel, or reside in any part of the South African Republic; (b)
they will be entitled to hire or possess houses, manufactories,
warehouses, shops, and premises; (c) they may carry on their
commerce either in person or by any agents whom they may think
fit to employ; (d) they will not be subject, in respect of their
persons or property, or in respect of their commerce or industry,
to any taxes, whether general or local,other than those which
are or may be imposed upon citizens of the said Republic

....

19. The Government of the South African Republic will engage
faithfully to fulfil the assurances given, in accordance with the
laws of the South African Republic,to the natives of the
Pretoria Pitso by the Royal Commission in the presence of
the Triumvirate and with their entire assent (I) as to the
freedom of the natives to buy or otherwise acquire land under
certain conditions; (2) as to the appointment of a commission to
mark out native locations; (3) as to the access of the natives
to the courts of law; and (4) as to their being allowed to move
freely within the country or to leave it for any legal purpose
under a pass system

....

In due course the second Boer war followed and
the Transvaal was annexed again. Again the potential
for radical change is created and again nothing affects
the original conditions of the FN claim.

Annexation of the South African Republic.
Proclamation No. 15 of 1900
....

Whereas certain Territories in South Africa, hitherto
known as the South African Republic, have been conquered
by Her Majesty’s Forces, and it has seemed expedient to
Her Majesty that the said Territories should be annexed to,
and should henceforth form part of Her Majesty’s
Dominions, and that I should provisionally and
until Her Majesty’s pleasure is more fully known, be appointed
Administrator of the said Territories, with power to take all
such measures, and to make and enforce such Laws as I may deem
necessary for the peace, order, and good government of the said
Territories
....

Now we get to the Peace of Vereniging, concluding
the Boer war.


Vereniging Peace Treaty, 1902
...

3. The burghers so surrendering or so returning will not
be deprived of their personal liberty, or their property

.....

8. The question of granting the franchise to natives will
not be decided until after the introduction of self-government.
...


Here we have advance knowledge of 1994 but still the rights are
as they were initially.

Finally, just confirmation that the king can do and undo anything.

South Africa Act, 1909

'...the Union shall have full power and
authority within the limits of the Colonies...'

So, the conclusion is that by 1913 the initial conditions under which
the Lydenburg Republic was established were still in operation.